ඡිවිතය නම් මහා අරුමකි
ගලායයි එය ගග වාගේ
ගල් පරවලින් හැපි යන
හෙල් වැටි එම
ඡිවින අභි දුක් සේ
ගලායයි ගග වාගේ.......
දුකෙන් වන්නු මා
සිත සනසන්නට
කොහෙද දුර ගියාට
ගංතෙර අයිනේ තවමත් බලා ගෙන
සිතුවිලි ගොන්න හිතපුරවාගෙන
බලා හිදිං වැව් තලේ හිදගෙන
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment