Sunday, October 31, 2010

සරසවියේ යුධ බිම....


අධ්‍යාපන තම ඡිවියට සමාන කරගත් සරසවියේ පිපුණු මල් අද වන විට වීර සෙබළුන් සේ අසත්‍ය වෙනුවෙන් හඩ නගයි .නමුත් සත්‍ය සිර කොට අසත්‍ය එළියට දමන කෑදර කපුටන් සිටියි.මේය සමාඡ ප්‍රශ්නයක් ගානටම වැටෙද???????????

රැවිටිලි බස්වලට කන් දුන් කාලය දැන් නොඇසෙවා
අසාධාරණ මුර වැටවල් දැන් කඩපල්ලා
මුසාවෙන් ඔබ ගුටි බැට කා හැටිදැන් සිහිවෙන්නා
පො‍ලවේ හැපෙන හැම දුවිල්ලක් ගානේ නුඹලා දුක්වින්දා

සත්‍ය අසත්‍ය කොට කරනා 
මේ විකාරේ..
තවත් බලාසිටියොත් 
නම් අපරාදේ..
සරසවියේ මළවුන් 
දැන් රගාදෝ..
සත්‍යයේ ධඡය නැග
එයිදෝ බලාදෝ....

Wednesday, October 27, 2010

හීනයක්

දගකරන හිත්වලට
ආදරය දුන් ඔබ
හැමදාම හිත ලග
දගකෙරුවා...

හැමදාම හදපානේ
නු‍ඹේ රූපේ මවාගෙන
නුඹ ගැනම සිහිකෙරුවා
එය වරෙක හීනයක්
සැබැවටම ලස්සන සිහිවුමක්
දිවිතිබෙන තුරා මා....
ආදරය කරනවා...
එය නුඹ දන්නවා..

Saturday, October 23, 2010

ඡිවිතය..

ඡිවිතය මිහිරිය නමුත් අමිහිරි තැන් බොහෝ ඇත
සුළන් රොදන් සේ තියෙන හදවත් ගල් වි යනු ඇත
සුන්දර බව කොතෙකුත් ඇතත් අසුන්දරදේ ඡිවත් වනු ඇත
අසම්මත මේ ලොකේ සම්මත යැයි දේ තියෙනු ඇත
පතන්නාව පැතුම් දහරන් සියල්ල සිත් සනසන්නටම වනු ඇත
නමුත් ලොකේ දුක්ඛි බව එයින් වටහාගනු ඇත
සියළු පැතුම් බොදවු කළ
ඡිවිතතය දුක බව
නමුත් ලොකේ එකම සත්‍ය
එය වනු ඇත....

තනිකම....

Sunday, October 17, 2010

උරුමය....



උහුල උහුලා දුකම
සසර දුර ආ ගමන
අතැර සුපුරුදු කදුළු
හිනාවෙන්නේ කොහොම

Sunday, October 10, 2010

ප්‍රේමය

ප්‍රේමය විසල් වු කල
සිතුවිලි බොළ වේ
පැතුම් නිසල් වු කල
හැගුම් දළු ලාවී
අපි අපිම වු කල
දෙදෙනෙක් නොවේ

Sunday, October 3, 2010

අදුරු මතකය......

මට හිමි නැතත් දුකක්  නෑ
වෙනකෙනෙකුට හිමිවුණත් කමක් නෑ
නුඹ හැරගියත් මට  දුකක් නෑ
මායේ හිතේ  කිසි තරහක් නෑ

නුඹේ හසරැල් මායේ නොවේ
නුඹේ  පැතුමන් මට හිමි නැතේ
නුඹේ සිනා දැන් මට නොවේ
නමුත් කිසිදා සිතින් නුඹ හැරනොයේ

මා පෙම් කළේ නුඹටයි
මිතුරු බහට කන් දුන්නේ නුඹමයි
මට ලංවුණේ හිමිහිට නුඹමයි
මා අතදමා හැරගියෙත් නුඹමයි

සරා සදක් සේ ආදරේ..........
පැතු පැතුම් මහා සාගරේ.......
සිනා කැකුළු මල් හිනයේ.......
එත් අද මා තනිවුණේ..........

දැන් ඉන්න ඇත්තෝ